Een jaar geleden… hing ik nog vol idealen een potje vogelpindakaas op aan de schutting. De bessenstruiken, de fruitbomen en de pergola met hop waren er nog niet. De pindakaas viel dus op. Binnen een paar dagen hadden de kauwen de pot in zijn geheel uit de houder gesjord en meegenomen. Niemand weet waar naartoe. Nergens vonden we de pot terug; niet in onze tuin, en niet bij de buren.
De beste vogelvoeder plek is…
Deze winter heb ik een nieuwe pot pindakaas opgehangen, stevig ingesnoerd met tuin-ijzerdraad. Dat helpt. Op advies van Monty Don heb ik ook 2 rustieke takken op de tuintafel gelegd, ingesmeerd met vogelpindakaas en bestrooid met zaden. De koolmeesjes durfden daar alleen te landen als de kauwen en de eksters uit het zicht waren. En de pindaslinger in de amberboom werd gemolesteerd door groene parkieten. Nee, de allerbeste plek waar voortdurend vogels vreedzaam landen en rondscharrelen is… de plek waar ik de composthoop heb uitgestrooid. De halfvergane groenteresten rond de krentenboom trekken waarschijnlijk allerlei torretjes en ander bodemleven aan die meteen door de merels, koolmeesjes en dat ene roodborstje worden opgepikt.
Oja, en die rustieke takken, die kregen een nieuwe bestemming op de avond van 31 december, in de vuurton.
Klavertje Suus 